علی کریمی

علی کریمی

علی کریمی یکی از نگارگران معاصر است. وی آموزش هنر را در سن چهارده سالگی در مدرسه کمال الملک شروع کرده و در ۲۲ سالگی فارغ التحصیل شد. کریمی چندی بعد به عنوان استاد برگزیده شده و پس از پنج سال تدریس، ریاست هنرستان هنرهای ایرانی را به عهده گرفت. کریمی بیش از پانصد اثر هنری به ­سبک های سنتی و نو از خود بجای گذارده است. مهم ترین نگاره های او در موزه های و نمایشگاه های جهانی در معرض نمایش گذاشته شده اند. او جوایز متعددی به پاس قدردانی از هنرش دریافت کرده است. کریمی علاوه بر فعالیت های هنری، مسئولیت های مختلفی سرپرستی و مشاوره در عرصه هنرهای ملی را نیز به­ عهده داشت. وی در این سمت ها، در جهت پیشرفت فرهنگ و هنرهای سهم ویژه ای داشته است.

ترسیم نقش های ابتدایی­ وی بر حاشیه کتاب های مدرسه و بر در و دیوارهای سفید خانه پدری اولین نشانه های شروع شوق و استعداد ذاتی او بود. پدر و مادر کریمی علاقه اولیه وی را به هنر مورد تشویق قرار می دادند. پدر کریمی پسرش را در سن ده سالگی در پایان تحصیلات سال چهارم ابتدایی برای تعلیم نقاشی نزد استاد حسین بهزاد مینیاتوریست مشهور معاصر برد. وی چند ماه در حجره نقاشی بهزاد کارکرد و با هنر طراحی آشنا شد. این دوره کوتاه تعلیم اولیه نقاشی آغاز آشنایی و دوستی طولانی بین دو هنرمند بود.حاصل این دوستی سرانجام به ساخت تابلو مشترکی منجر شد که یکی از شاهکارهای نگارگری معاصر به شمار می آید (صحنه معروف رستم و دیو سفید بر اساس داستانی از شاهنامه فردوسی، حماسه ملی پس از پایان دوره ابتدایی، علی کریمی تحصیلات متوسطه را در دبیرستان شروع کرد؛ اما به خاطر شیفتگی فراوان به هنر وی آن را بعد از دو سال رها کرد.او در آن زمان توجه خاصی به تنها هنرکده نقاشی در تهران یعنی مدرسه عالی صنایع مستظرفه داشت؛ بنیان گذار آن استاد کمال الملک بود که بدون شک یکی از برجسته ترین هنرمندان محسوب می شود.

کریمی تحصیلات هنری خود را با علاقه ویژه به چهره پردازی تحت نظر کمال الملک آغاز کرد. یکی دیگر از استادان او، اسماعیل آشتیانی، وی را با اصول نقاشی رنگ و روغن، دورنما و طبیعت سازی آشنا کرد. تا آستانه هجده سالگی کریمی از این استادان تعلیم می گرفت. وی در این سن وارد هنرستان هنرهای ایرانی شد و در رشته مینیاتور نزد هادی تجویدی یکی از استادان این دوره به کسب مهارت نگارگری مشغول شد. او در سن بیست و دوسالگی هنرستان را با رتبه اول به پایان رساند و به عنوان استادیار به آموزش شاگردان در آنجا ادامه داد. چندی بعد به مقام استادی این رشته در همان هنرستان برگزیده شد و بعد از پنج سال تدریس ریاست هنرستان هنرهای را به عهده گرفت.