علی اصغر پتگر
علی اصغر پتگر نقاش واقع گرای برجسته معاصر، از شاگردان میر مصور بود؛ بسیاری از هنرمندان معاصر از شاگردان او بوده اند.پتگر در ابتدا به امپرسیونیسم گرایش داشت ولی متاثر از میرمصور در ادامه کارهایش به آثار کمال الملک، اسماعیل آشتیانی و علی محمد حیدریان متمایل شد.
او در کارگاه قالی بافی خانوادگی شان با رنگ و نقش بزرگ شد و از همان ابتدا استعداد و علاقمندی خود را به نقاشی بروز داد. او تحصیلات ابتدائی را در تبریز گذراند و به همراه برادرش، جعفر پتگر نزد میرمصور از نقاشان سرآمد تبریز و دانش آموخته نقاشان روسی به آموختن نقاشی پرداخت. در ۱۳۱۲ به توصیه میرمصور به همراه برادر به تهران رفت و در مدرسه صنایع مسترظفه، شروع به تحصیل نمود.پس از فارغ التحصیلی و اخذ لیسانس در ۱۳۱۹ با همکاری برادرش، کارگاهی جهت نقاشی و آموزش دایر کردند. این کارگاه اولین آموزشگاه خصوصی نقاشی برای بانوان در ایران قلمداد می شود که در تهران، خیابان نادری، کوچه نوبهار قرار داشت. فروغ فرخزاد، کلارا آبکار، بهجت صدر و هنرمندان دیگری از شاگردان پتگر بودند. این آموزشگاه همچنین به محفل گردهم آیی نویسندگان و شاعرانی همچون صادق هدایت، صادق چوبک، بزرگ علوی، نیما یوشیج، شهریار، سیمین بهبهانی و دیگران تبدیل شد.
در ۱۹۲۰ علی اصغر و جعفر نام خانوادگی خود را از برادران اکبری به پِتگر به معنای تصویر،واژه ای اوستایی تغییر دادند. پتگر با ایراندخت ستوده، خواهر منوچهر ستوده در ۱۹۲۳ ازدواج کرد. باجناغ او جلیل ضیاءپور پدر نقاشی مدرن و دشمن کمال الملک بود و دعواهای ایدئولوژیک آنها در جمع های خانوادگی امری همیشگی قلمداد می شد. او پس از درگذشت همسرش در ۱۳۴۹ دوباره ازدواج کرد.